ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ…ΗΤΑΝ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ..

Κάποτε η άσκηση της ιατρικής γίνονταν σε προσωπικό επίπεδο.

Ο γιατρός ήξερε καλά τους ανθρώπους, που του εμπιστεύονταν τη ζωή τους.

Κάποτε ο γιατρός ήταν και λέγονταν¨οικογενειακός¨ Τιμούσε τον όρκο του, και πάσχιζε, μ όλες τις γνώσεις του ( πολλές ή λίγες) να διατηρεί ένα ανεκτό επίπεδο υγείας, στους ασθενείς του.

Κάποτε είχαμε μια διαφορετική αποψη για τις αρρωστιες και τα φάρμακα..

Κάποτε οταν χτυπούσαμε ( με σύμφωνη γνώμη γιατρού και…γιαγιάς), βάζαμε πάνω στο πρησμένο πόδι, λιωμένο κρεμμυδι με αλάτι, και το πρήξιμο κι ο πόνος υποχωρούσαν μεχρι την άλλη μερα το πρωϊ. Σημερα αμέσως τρέχουμε στις αντιοιδηματικές αλοιφές..

Κάποτε υπήρχε η άποψη πως θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα επιθετικοί στις.. υψηλές τιμές αρτηριακής πίεσης, καθώς θα διατρέχαμε.. τον πλέον ηυξημένο κίνδυνο ενός σοβαρού καρδιαγγειακού επεισοδιου.

Ακόμα και σήμερα … οι θεραπευτικές προσπάθειες των γιατρών, εξακολουθούν να επικεντρώνονται σε ασθενείς με υψηλές τιμές αρτηριακής πίεσης.

Πάμε…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 590 επιπλέον λέξεις