2058
Zeitgeist

“Μεταξύ δύο αντιμαχόμενων πλευρών κερδίζει εκείνη που είναι συντετριμμένη από τη θλίψη”.
Λάο Τσε

Του Γιώργου Στάμκου

Ο Άλεξ Μπότης ξύπνησε με ελαφρύ πονοκέφαλο σ’ ένα δωμάτιο, που του πήρε μερικά δευτερόλεπτα για να αναγνωρίσει ότι ήταν το δικό του. Ξύπνησε με το φόβο ότι θα ζήσει μια ακόμη γήινη μέρα και η καθησυχαστική φωνή του «Αριστοτέλη», του κβαντικού υπολογιστή 3ης γενιάς που έλεγχε τα πάντα στο σπίτι του, δεν ηχούσε στ’ αυτιά του και τόσο καθησυχαστική. Αντίθετα του προκαλούσε δυσοίωνα συναισθήματα. Ο ύπνος –με τη βοήθεια πάντα των σοφιστικέ αντικαταθλιπτικών που κατανάλωνε τελευταία– ήταν γι’ αυτόν το ύστατο καταφύγιο απ’ το μαρτύριο των «παγωμένων ημερών» που ζούσε. Μόνον οι νυκτερινοί «μικροί θάνατοι» του ύπνου δίχως όνειρα του επέτρεπαν κάποιες μικρές, ακούσιες αποδράσεις από την τυραννία της αδυσώπητης σκέψης…
Το ολόγραμμα στον απέναντι τοίχο του δωματίου του έδειχνε 23 Ιανουαρίου του 2058, ώρα 9:53, και μόλις σηκώθηκε απ’…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 3.952 επιπλέον λέξεις