Όπως παλιότερα, σε άλλες εποχές της ιστορίας, τα κανόνια ήταν το τελευταίο «επιχείρημα» του αυτοκράτορα που θα επέβαλε την ανάσχεση εκείνων των ιστορικών μετασχηματισμών, έτσι και τώρα που μοιάζει να βρισκόμαστε σε μια μεταιχμιακή καμπή στην ιστορία της χώρας μας (με ανιχνευμένες απρόβλεπτες εξελίξεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο), εν όψει ανάληψης της κυβερνητικής (και μόνον) εξουσίας από την Αριστερά, το τελευταίο «επιχείρημα» του συρφετού που κυβερνά μαζί με τους σκοτεινούς κερδώους που το στηρίζουν αφού πλουτίζουν ασύστολα απ’ αυτό, το τελευταίο λοιπόν «επιχείρημα» είναι ο φόβος.

Ο κραυγαλέος φόβος, ο χυδαίος φόβος, ο χειμαρρώδης…φόβος, ο επαρχιώτικος φόβος που κοιτάζει να στηριχθεί σε διεθνείς φοροκλόπους πολυτελείας όπως ο πρόεδρος της Κομισιόν ο Γιούνκερ κι ο άλλος ο ατάλαντος και σμικρός Μοσκοβισί που έρχεται να προσθέσει επιχειρήματα οικονομικού πανικού, βάρους πτερού κολεοπτέρου. Δεν είναι καινούργιο πράγμα ο φόβος ως επιχείρημα. Ως βασική οπισθέλκουσα δύναμη όταν το σύστημα «τα πτύει» έχοντας εξαντλήσει…