Η κορυφή του παγόβουνου είναι το ελληνικό δημόσιο χρέος, που για μια ακόμη φορά μονοπωλεί το ενδιαφέρον της Ευρωπαϊκής Ένωσης και γίνεται η αφορμή για αναταράξεις στο εσωτερικό της, μετά τις πρόωρες εκλογές της 25ης Ιανουαρίου και τον σχηματισμό κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Του Λεωνίδα Βατικιώτη
Σε όλες του τις διαστάσεις το πραγματικό πρόβλημα φωτίστηκε πρόσφατα από την εταιρεία συμβούλων McKinsey στο πλαίσιο μελέτης της για την έκταση που έχει προσλάβει το θέμα του δημόσιου χρέους παγκοσμίως. Τα μεγέθη προκαλούν ζαλάδα. Το παγκόσμιο χρέος (δημόσιο και ιδιωτικό μαζί) από το 2007 ως το 2014 αυξήθηκε κατά 57 τρισ. δολ. φτάνοντας τα 199 τρισ., ποσό που ισοδυναμεί με το 286% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Με άλλα λόγια τα κάθε φύσης (επίσημα) δανεικά είναι σχεδόν τριπλάσια από την αξία των προϊόντων και υπηρεσιών που παράγονται ετησίως. Πριν δούμε ο,τιδήποτε άλλο αξίζει να σταθούμε σε αυτό το μέγεθος και να αναρωτηθούμε: αν αυτό δεν δηλώνει…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 1.872 επιπλέον λέξεις
Δεν θυμάμαι να έχω δει ποτέ στη ζωή μου τόσες πολλές διαψεύσεις δημοσιευμάτων*, όσες στις μέρες μας. Ένας πραγματικός καταιγισμός από δήθεν αναλυτές, «έγκριτους δημοσιογράφους» κ.τ.λ. διαψεύδεται πανηγυρικά, κάθε φορά που παρέρχεται ο χρόνος στον οποίο προέβλεπαν, με άπειρη βεβαιότητα μάλιστα ελόγου τους αυτοί οι φωστήρες, ότι θα επισυμβεί η καταστροφή κ.τ.λ. κ.τ.λ. Μετά την εκ των πραγμάτων διάψευση των προβλέψεών τους όμως, κανείς δεν δίνει πλέον σημασία στο ποιος είχε προβλέψει τι. Ξεχνάει ο αναγνώστης… Και ξαναδίνει βάση στο επόμενο υποβολιμαίο δημοσίευμα. Δίνει βάση, κι ας είναι ζήτημα χρόνου να διαψευστεί το επόμενο, όπως το προηγούμενο. Η μπάλα είναι έτσι κι αλλιώς χαμένη. Το κλίμα μετράει. 
blog it 