«Μπροστά στις τρομακτικές προοπτικές που ανοίγονται στην ανθρωπότητα, θα πρέπει να αντιλαμβανόμαστε ακόμα καλύτερα ότι η ειρήνη είναι η μόνη μάχη που αξίζει τον κόπο να δοθεί» … ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ! ΤΟ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΣΤΕ,ΟΜΩΣ? …Η ΟΧΙ ΑΚΟΜΑ?
συνέβη. μπορεί να ξανασυμβεί..
Το Zamość, μια μικρή πόλη της ανατολικής Πολωνίας, είναι γνωστό ως η γενέθλια πόλη τηςRosa Luxemburg. Κι όμως εκεί, σ’ αυτό το μικρό, γεωγραφικά, κομμάτι γης, έλαβε χώρα ένα από τα ειδεχθέστερα εθνοτικά εγκλήματα που έχουν καταγραφεί τον περασμένο αιώνα.
Πριν την επέλαση του Χιτλερικού ολοκληρωτισμού, η φιλήσυχη πόλη αριθμούσε περισσότερους από 30.000 κατοίκους, εκ των οποίων οι μισοί ήταν Εβραίοι. Τον Οκτώβριο του 1942, το σύνολο των Εβραίων κατοίκων του Zamość μεταφέρθηκε βιαίως στο στρατόπεδο του Belzec, για να επανδρώσουν τα τάγματα καταναγκαστικής εργασίας. Οι γηγενείς Πολωνοί κάτοικοι της περιοχής πέθαναν αβοήθητοι κατά χιλιάδες στη διάρκεια του αδυσώπητου χειμώνα, ενώ τα μικρά παιδιά που εμφάνιζαν τα «καθαρά» φυλετικά χαρακτηριστικά που ταίριαζαν στα πρότυπα της άριας φυλής, απομακρύνθηκαν από τους γονείς τους και δόθηκαν προς υιοθεσία σε επίλεκτες οικογένειες – μέλη των SS.
Οι ναζί, αποφασισμένοι να επιβάλλουν το δίκαιο του ισχυρού, δεν υπολόγιζαν διόλου…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 841 επιπλέον λέξεις
blog it 