Αν κάποιος δεν πιστεύει τις στατιστικές που εξακολουθούν να κατατάσσουν την Ελλάδα ανάμεσα στις 30 πλουσιότερες χώρες τού πλανήτη, μπορεί να κάνει ένα ταξίδι αστραπή στη Μύκονο και να περάσει μια βραδιά με τον Αντ. Ρέμο για να βεβαιωθεί ότι λεφτά υπάρχουν. Θα μου πείτε πως οι περισσότεροι φραγκάτοι στο Νησί των Ανέμων είναι ξένοι. Εκεί συνωστίζεται ωστόσο κι όλη η ελληνική «καλή κοινωνία», αυτή που περνά την κρίση αβρόχοις ποσί προκειμένου να έχει χρήματα στην τσέπη για να τα «επενδύει» σε σαμπάνιες και λουλούδια για τους αοιδούς τής νύχτας. Κατά κάποιο τρόπο αυτή η κατηγορία ανθρώπων δικαίως αισθάνεται πως δεν κάνει κάτι κακό. Τα συμφέροντά της υπερασπίζεται, έστω κι αν αρκετές φορές αυτό συμβαίνει στο σκοτάδι και με ναρκωμένους τους νόμους. Αυτούς, ωστόσο, που δεν μπορώ να συγχωρήσω είναι τους μικρομεσαίους που ασπάζονται το νεοφιλελευθερισμό, δηλαδή την ιδεολογία τής ελίτ, διακατεχόμενοι από ένα σύγχρονο είδος ραγιαδισμού-γενιτσαρισμού για το οποίο…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 491 επιπλέον λέξεις