paris_2015

Δεν ξέρω κανέναν που να μην νοιώθει συγκλονισμένος από την σφαγή στην Πόλη του Φωτός.

Ακούστηκαν πολλά και θα ακουστούν ακόμα περισσότερα.

«Διαπολιτισμικός πόλεμος», «τρομοκρατικό κτύπημα», «επιθέσεις αυτοκτονίας», «απειλή», «φονταμενταλιστές».

Αλλά σήμερα δεν θέλω να μιλήσω, να γράψω για μίσος, αλλά ούτε και για αγάπη.

Σήμερα θα γράψω για όλους όσους θα ταφούν χωρίς μοιρολόγια, σε ανώνυμους τάφους στα περίχωρα του Παρισιού.

Σήμερα θα γράψω για τους δράστες αυτής της φρίκης, γιατί…. κάπου εκεί νοιώθω να τους μοιάζω.

Αναγνώστες ενός και μόνου Βιβλίου, γνώστες μιας και μόνης Αλήθειας, υπηρέτες μιας και μόνης Αρχής.

Θυσίασαν την ζωή τους για μια ιδέα, που ήταν και είναι, θεμελιώδης για την κοινωνία στην οποία ζούσαν.

Δείτε την αρχική δημοσίευση 164 επιπλέον λέξεις

Πολυτεχνείο 1980 – Ανέκδοτες Φωτογραφίες

Ελεύθερη Λαική Αντιστασιακή Συσπείρωση

Η απαγορευμένη αντιαμερικανική πορεία

Η δολοφονία των δύο νέων από τις δυνάμεις των ΜΑΤ δεν ήρθε σε τυχαία χρονική συγκυρία. Όπως αναφέρεται στο ιστορικό λεύκωμα της εφημερίδας «Καθημερινή», το φθινόπωρο του 1980 η κυβέρνηση Ράλλη είχε θέσει ως πρώτη προτεραιότητα μιας ιδιαίτερα φιλόδοξης ατζέντας την άρση όλων των εκκρεμοτήτων στις σχέσεις της Ελλάδας με το «δυτικό κόσμο». Στο πλαίσιο αυτό, στις 21 Οκτωβρίου 1980 η Ελλάδα έγινε ξανά δεκτή στη στρατιωτική δομή του ΝΑΤΟ, ενώ η κυβέρνηση είχε ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ για την ανανέωση των συμφωνιών παραμονής των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα και ο Ευάγγελος Αβέρωφ, τότε υπουργός άμυνας, συμμετείχε για πρώτη φορά μετά την αντιπολίτευση στην Επιτροπή Πυρηνικού Σχεδιασμού του ΝΑΤΟ.

Η αντίδραση του λαού ήταν έντονη, ενώ διάχυτος ήταν ο αντιαμερικανισμός ιδίως ανάμεσα στους φοιτητές, καθώς ήταν φρέσκες ακόμα οι μνήμες της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο και του αμερικανικού παράγοντα στην ελληνική στρατιωτική Χούντα. Ωστόσο, για…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 1.061 επιπλέον λέξεις