16 | Μαρτίου | 2018

#Αμβροσιος

Στο διάσημο δικαστικό δράμα του 1979 «… And Justice For All», ο δικηγόρος Άρθουρ (Αλ Πατσίνο) καλείται να υπερασπιστεί έναν σιχαμένο δικαστή που κατηγορείται για τον ξυλοδαρμό και στη συνέχεια βιασμό μίας νεαρής κοπέλας, και ο οποίος έχει κατ’ εξακολούθησιν αδικήσει στο παρελθόν άλλους αθώους κατηγορούμενους που βρέθηκαν ενώπιόν του, εκμεταλλευόμενος την εξουσία και δυνατότητα χειραγώγησης του νομικού συστήματος που του εξασφαλίζει η θέση του.
Ο κατηγορούμενος δικαστής, δίχως δισταγμό ή ίχνος μεταμέλειας, παραδέχεται ανοικτά την ενοχή του στον δικηγόρο του. Την ημέρα της δίκης, μάλιστα, δε διστάζει να κάνει ένα αβίαστο σχόλιο, εκμυστηρευόμενος ότι επιθυμεί να ξαναβιάσει το θύμα του.
Έχοντας ξεπεράσει τα προσωπικά του όρια, ο Αλ Πατσίνο παραβαίνει τις δικηγορικές αρχές και ξεσπάει κατά του πελάτη του και κατά του νομικού συστήματος σε μία σπάνια παρεκτροπή του business-as-usual, δηλώνοντας πως ο κατηγορούμενος δεν κινδυνεύει από το δικαστήριο αλλά από τα δικά του χέρια. Ο δικαστής του επιτίθεται λέγοντάς του ότι έχει παρεκτραπεί, για να ακολουθήσει η διάσημη σκηνή όπου ο Αλ Πατσίνο του φωνάζει «Εσείς έχετε παρεκτραπεί! Εσείς έχετε παρεκτραπεί! Ολόκληρο το δικαστήριο έχει παρεκτραπεί!».

Στην Ελλάδα του 2018, ο «Ποιμενάρχης» και επίσημος εκπρόσωπος της Εκκλησίας, ο Αμβρόσιος, δίνει εντολή στους ομοϊδεάτες του να προβούν σε επιθετικές ενέργειες κατά των ομοφυλοφίλων. Εκμεταλλεύεται την εξουσία του ως «πνευματικού ηγέτη» για να ικανοποιήσει τις δικές του φασιστικές ονειρώξεις και να επιβάλει την ιδεολογία του, αποτελώντας ανοικτά κίνδυνο για πολλές και μεγάλες κοινωνικές ομάδες, με κριτήριο αποκλειστικά τον σεξουαλικό προσανατολισμό.
Το «σύστημα» διευρύνεται εκθετικά, εγκολπώνοντας τόσο τη βρώμικη συνδιαλλαγή μεταξύ δικαστικής εξουσίας και Εκκλησίας όσο και τις ομάδες που βρίσκονται υπό την επιρροή (media) ή εξουσία αυτών (χριστιανοί, νοικοκυραίοι).
Ο κατηγορούμενος καταχράται την εξουσία του και χειραγωγεί την κατά βούληση ερμηνεία των θρησκευτικών επιταγών που εκπροσωπεί, καθώς επιτίθεται, στοχοποιεί και «βιάζει» μία τεράστια κοινότητα, εξομολογούμενος όσο πιο ανοικτά και διαβόητα μπορεί (εντός και εκτός δικασιτκής αιθούσης) την ενοχή του αλλά και την επιθυμία του να ξαναβιάσει το θύμα του, ενώ εξίσου ανοικτά και δημόσια κλιμακώνει τη στάση του στο επίπεδο παραδοχής των πιο διεστραμμένων ενδόμυχων επιθυμιών του να σκοτώσει.
Εντός της δικαστικής αίθουσας, εισαγγελείς και δικαστές στάθηκαν πολύ λίγοι (ή απλώς απρόθυμοι) για να σπάσουν τα δεσμά των business-as-usual συνδιαλλαγών κρατικών εξουσιών και Εκκλησίας, και ο Αμβρόσιος κρίνεται «αθώος», βγάζοντας γλώσσα στο δικαστικό σύστημα με το οποίο συνήργησε.
Στην κοινωνία, ενώπιόν της οποίας κρίνονται και οι δύο, οι επικριτές της παρεκτροπής είμαστε εμείς.

Το εξαιρετικό σκίτσο του John Antóno επικαλείται και τοποθετεί τα θρησκευτικά ιδεώδη στην εικόνα.
Εμείς, αν μπορούσαμε, θα σχεδιάζαμε έναν χαμογελαστό Αμβρόσιο να κάνει με το ένα χέρι χειραψία με την Γιουστίτια, και με το άλλο να την χουφτώνει στον κώλο.